Friday, January 16, 2015

inspired.


aku masih ingat hari pertama aku tengok kau susah bernafas. batuk tak berhenti macam orang yang hampir tenat. aku masih ingat malam aku berjaga aku tengok aku tengok muka anak kau. aku jaga anak kau dan aku bayangkan kalau aku kat tempat kau dianugerahkan seorang anak yang comel. tapi Tuhan adil. dia bagi kau sakit yang mungkin manusia jahil buat tapi aku percaya kalau Tuhan kata tu bahagian kau, memang tu bahagian kau. aku tahu dalam diri kau susah nak terima time tu. dan aku nampak semangat jiwa kau yang cuba terima dan redha, mata kau cukup tunjukkan yang kau penat. kau cari nafas seolah olah kau mintak kat ktorang. sakitnya aku jiwa raga aku tengok kau mcm tu, aku nak tolong tapi aku sendiri bukan Tuhan. aku percaya dia bagi kau sakit untuk kau kuat, untuk kau rasa disayangi. Dia adil, Dia pemurah penyayang. Dia tolong kau Dia bantu kau dekatkan lagi diri kau kat dia, makin hari rumah makin sebak bila doktor khabarkan kat ktorang kau ada kanser paru-paru. is not easy it is totally not easy. aku tengok muka suami kau aku tengok muka anak kau, aku tahu diorang lagi susah nak terima. aku call kawan aku aku ajak keluar and im crying inside out. aku langsung sedih gila sebak. macam terpukul ombak kuat kat dada aku. aku syukur aku bersyukur sgt satu rumah kuat. saturumah setuju takkan semudahnya keluar air mata depan kau. kau kuat, aku sendiri bangga dengan kejayaan hidup kau sebagai manusia dan hamba yang kuat dan redha terima semuanya. abah mama tungkus lumus buat rumah baru, biar kau selesa biar kau lebih semangat biar kau tak rasa mcm kau alone. NO . kau takkan alone. aku tahu takde seorang pun sekeliling kau paham apa kau rasa apa kau cari apa kau cuba soalkan apa yang kau pendam. tengah malam yang kau sendiri tak suka bila bilik gelap kosong kau tengok sekeliling bunyi cengkerik semua tidur tapi kau? tercari cari mana hala tuju nafas kau sendiri. Allah sayang kau, Allah sayang kita semua. aku nak kau tahu, Allah jadikan kau mcam ni atas sebab punca untuk kita semua lebih kuat berbanding dulu, macam mana patahnya hati kau bila tengok setengah manusia yg langsung tak cuba paham kau, biarkan. biarkan kau dengan hidup kau. fikir untuk sayang orang yang sayang kau. mungkin satu masa kau nak hidup lama, hidup macam orang biasa tak perlu terkial kial cari nafas sendiri. boleh, memang boleh. kau hidup lah dengan cara kau tapi terbatas, kau jadikan aku seorang yang lebih kuat, kau punca aku lebih kuat, kau punca kita semua kuat. teruskan apa yang kau teruskan. InsyaAllah Tuhan tolong kita.....